Nad ołtarzem w komorowickim kościele znajdują się ufundowane jeszcze przed wojną przez kolejarzy witraże dwóch biskupów-męczenników: Wojciecha i Stanisława.

Wojciech, to ten, który wraz z pastorałem trzyma wiosło. Nim bowiem pogański Prusin miał go pozbawić życia. A Stanisław… to ten drugi:

Pod ich wizerunkami, na linii małych okien kościoła (pod sufitem chóru) znajduje się kolejny klucz, pozwalający zidentyfikować biskupów. Pod św. Stanisławem są orły, co strzegły jego ciała, rozczłonkowanego przez króla Bolesława (prawie jak nad sadzawką w Krakowie na Skałce), a pod św. Wojciechem: złota waga, bowiem ciało męczennika Chrobry miał wykupić na wagę złota, a o transakcji przesądził grosz, rzucony na szalę przez ubogą wdowę. Tak hagiografia przeplata się z legendą.