Pierwsze zapiski dotyczące kwietniowych wydarzeń pochodzą sprzed blisko 200 lat.

„Liborium do komunikowania parafian sumptem Imć Pana Wawrzyńca Skalińskiego A.D. 1762 Kościołowi Komorowickiemu sprawione zostało, co na powierzchownej części kielicha napisane się znajduje – i jako najznamienitszą część z kościelnych naczyń, tu do księgi pamiętnej się zapisuje – dnia 21 kwietnia 1838 r.”

„24 kwietnia 1935 r. w Poniedziałek Wielkanocny odbyły się prymicje ks. Rudolfa Jaworskiego. Był pięć lat nauczycielem, ciągle myślał o stanie kapłańskim. Pan Bóg wyraźnie wołał go do służby Swojej. Uczył się by zdać maturę gimnazyalnie, jednak przy egzaminie pisemnym przepadł. Nie zniechęcił się tem, wstąpił do Seminarium duchownego w Pińsku i po sześciu latach został wyświęcony na kapłana. Niech mu Bóg, który go dziwnemi drogami wiódł do Kapłaństwa, błogosławi w pracy kapłańskiej…”

„28 kwietnia 1937 r. rozsadziliśmy wzdłuż głównego chodnika na cmentarzu po obu stronach 50 tuji, a koło nowego kościoła 90 lip.”

„28 kwietnia 1939 r. zmarł w Bestwinie kolator tutejszego kościoła arcyksiążę Leon Habsburg. Był on zawsze dobrym katolikiem i hojnym ofiarodawcą na potrzeby kościoła.”

„23 kwietnia 1940 r. okupanci aresztowali Ks. prob. Franciszka Smolarka i razem z około 25 innymi z inteligencji przewieźli do Cieszyna do nieczynnej fabryki Mundus [na przesłuchanie – przyp. red.], a później do obozu koncentracyjnego w Dachau. Na parafjanach fakt ten wywarł przygnębiające wrażenie. Tymczasowym administratorem parafji został wikary Ks. Mikołajczyk.”

„Rok 1945 dla Kościoła i parafji Komorowice był bardzo bolesny. Trwająca już od 1939 r. wojna zbliżyła się znów do Komorowic. W jakże jednak innym stopniu zostali nią dotknięci mieszkańcy Komorowic. Komorowice przez dwa tygodnie były terenem walk między armią niemiecką i rosyjską. Wiele domów zostało spalonych i zburzonych. I kościół nowy, i stary wiele ucierpiał. Niemcy urządzili sobie na wieży obserwatorium, a Rosjanie widząc to uszkodzili bardzo swemi pociskami kościół. Dach został strzaskany, sygnaturka ubita, na wieży było kilkanaście dziur, witraże wybite. Stary kościół także wiele zniszczenia wykazywał. Ludność podczas walk kryła się po piwnicach, lecz mimo tego było wiele ofiar zabitych i rannych. Po ustaniu walk pochowano wszystkich razem we wspólnym grobie. Zginęło także wiele żołnierzy i niemieckich, i rosyjskich. Księża schronili się na czas walk do domu S.S. Elżbietanek. Wojska rosyjskie po wejściu do Komorowic rabowały mieszkańców z tego co im zostało, gwałciły kobiety i dopuszczały się wielu nadużyć. W starym kościele zapalili sobie ognisko, a w nowym rozbili tabernakulum i pokradli wiele rzeczy. Do kwietnia przebywali żołnierze rosyjscy na plebanji i zniszczyli ją bardzo. Dnia 8 kwietnia powrócił Ks. Franciszek Smolarek, proboszcz z powrotem do swej parafji. Kościół jeden a drugi został rozbity, plebanja była bez szyb, nadto wszystkich swoich ruchomości, zabrane lub zniszczone. Nie zrażał się tem jednak [Ks. F. Smolarek – przyp. red.] i przystąpił zaraz do naprawy kościoła i plebanji.”

„28 kwietnia 1946 r. rozpoczęły się misje św. prowadzone przez O.O. Reformatorów. Nauki głosili O. Stanisław Stach i O. Szymon Krzemiński, po cztery dziennie. Czas na misje wypadł piękny…”

„W kwietniu 1962 r. sprawiono nową kratę żelazną (drzwi) którą zamyka się na dzień kościół otwarty dla wiernych…”

„Dnia 24 kwietnia 1964 r. przybył do parafii Ks. bp Julian Groblicki sufragan krakowski na wizytację, bierzmowanie i na konsekracje kościoła i ołtarza głównego. Uroczystość konsekracji odbyła się w niedzielę 26 kwietnia przy udziale wielu księży i tłumu wiernych, przy pięknej pogodzie. Relikwie były wystawione w kaplicy na cmentarzu. Są to relikwie męczennika św. Stanisława i św. Tomasza Canta…”

[zachowano oryginalną pisownię]

PONADTO:

• 10 IV 1972 r. parafię wizytował ks. kard. Karol Wojtyła, o czym świadczy jego pamiątkowy wpis do kroniki parafialnej.
• W dniach 8 – 9 IV 1978 r. odbyła się wizytacja kanonicza ks. bpa Stanisława Smoleńskiego.